Van op deze brug heb je een zicht op alles wat de geschiedenis van Revogne kleurde. Het kasteel en de kapel aan de ene kant en aan je rechterkant, het laatste overblijfsel van het versterkt kasteel: de poort van Wellin. In de Middeleeuwen was Revogne een échte stad en een belangrijk militair bolwerk met een lange vestingmuur. In 1466 werd die verwoest door Karel de Stoute.Achter je ligt een imposante Mariagrot, die door de plaatselijke bevolking werd opgetrokken ter ere van Onze- Vrouw van Lourdes uit dank voor haar welwillende bescherming. Elk jaar ook vindt hier een bedevaartstocht plaats voor het feest van de Geboorte van de Heilige Maagd (eerste zondag van september).

De kasteelhoeve die je ziet, werd opgericht met de stenen van het oude kasteel en is typisch voor de architectuur in de 17de eeuwse Famenne. De oude burcht uit het begin van de 10de eeuw werd een provoost en het verdedigingspunt van het Prinsbisdom Luik. Het was het centrum van een grote ommuurde stad, die dateert van 1241, met drie poorten: de poort van Lomprez (nog altijd zichtbaar), de poort van Levant en de poort van Couchant (de poorten van de rijzende en ondergaande zon). In de jaren 1450 liet de hertog van Bourgondië één van zijn neven tot prins-bisschop verkiezen, maar de Luikenaars gingen hiermee niet akkoord. Er broeiden conflicten. Rebelse milities uit Dinant kwamen in opstand en plunderden de eigendom van de Hertog van Bourgondië en zijn aanhangers. De inwoners van Revogne volgden hun voorbeeld en namen zelfs deel aan de aanval en aan de plundering van het kasteel van Lavaux-Sainte-Anne (dat toen pas was gebouwd), een ander bastion waardoor de Wimbe stroomde. De vergeldingsacties van de Hertog van Bourgondië lieten niet op zich wachten: in 1465 vond de eerste belegering van de stad Revogne plaats. Augustus 1466 was dramatisch. Net als Dinant leed de stad Revogne onder de toorn van de Bourgondiërs Filips de Goede en zijn zoon, Karel de Stoute. De stad en het kasteel werden vernietigd, de muren ontmanteld. Vandaag blijven nog 100 meter van die muur overeind, rondom de huidige kasteelhoeve.

Niet ver hier vandaan ligt Esclaye, vandaag de dag slechts een gehucht van Pondrôme maar ooit een belangrijke heerlijkheid. Het huidige kasteel ligt wat verscholen en verwijderd van de baan, maar wordt nog steeds bewoond door de afstammelingen van de laatste heren van Esclaye, die van Villers-Masbourg.

Op die weg kan je typische Famenne-landschappen bewonderen. Het gebied met de naam Famenne, is een uitgestrekte depressie tussen de Condroz en de Ardennen in en die zich uitstrekt over de provincies Namen, Luik en Luxemburg. De Famenne ligt op ongeveer 150 meter hoogte, terwijl de naburige plateau’s zo’n 300m hoog liggen (de Condroz) of 400m (de Ardennen). De Famenne staat vol bossen van eiken en haagbeuken, vooral op de minst hoge gebieden en met de grootste vochtigheidsgraad. Op de zware gronden liggen grasvelden en weiden. Revogne ligt ook niet ver van de Calestienne, ook wel eens de 'kalkachtige slang' genoemd, omdat deze smalle kalksteenrichel met veel leemgronden over de hele breedte van Wallonië ligt, in het zuiden van de Famenne. Ze loopt o.a. door Dion, Winenne, Beauraing en Pondrôme (dit laatste dorp ligt op slechts enkele kilometers van Revogne).

Deze kleine vleermuis weegt nauwelijks 6 tot 10 gram en is één van de kleinste vleermuizen uit onze streken... Helaas haalt deze kleine hoefijzerneus een weinig benijdenswaardige record : het is één van de meest bedreigde zoogdieren uit Wallonië. In de jaren 1950 leefden er nog honderdduizenden, maar vandaag minder dan 300. Ze leven verspreid over drie kolonies, in Orval, Modave en Revogne.
Wist je dit? De vleermuis is het dier dat het hoogste, het meest doordringende geluid van de wereld uitzendt.

Een unieke combinatie van groene heggen, bosrijke weilanden en bos maken van Revogne een unieke biotoop. Dit verklaart ook waarom de rhinolophus (de hoefijzerneus, een soort vleermuis) zijn toevlucht zoekt in de kelders van het oude kasteel van Revogne. Voor deze minuscuul kleine vleermuis is dit één van de drie schuiloorden in België. Niet alleen verschuilen ze zich hier, ze planten zich hier ook voort.De hoefijzerneus jaagt alleen langs bosranden, in de buurt van bosrijke weilanden en inheemse groene heggen, want die trekken vele verschillende soorten insecten aan, en daar is de hoefijzerneus op verlekkerd. De continuïteit van boselementen in zijn jachtgebied is van het allergrootste belang. Tijdens hun verplaatsingen volgen deze vleermuizen namelijk bospaden, bosranden, heggen en bomenrijen en daar wijken ze nooit van af !

U kunt de laatste poort van de oude middeleeuwse stad bewonderen. Ze ligt in de buurt van de rivier. De poort van Lomprez is opgetrokken in Gotische bouwstijl aan de ene kant en Romaanse stijl aan de andere. Sla de rue de Revogne in zoals aan het begin van de wandeling en vervolgens, aan het vakwerkhuis, de 1e straat rechts, tot aan de rivier. Dank om bewoners en buurt te respecteren. Deze poort wordt ten onrechte de ‘Romeinse poort’ genoemd, want ze dateert uit de middeleeuwen (‘1240’ staat op een Latijnse plaat aan de binnenkant van de deur). Ze wordt beschermd door de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen. De poort bestaat uit een dubbele arcade die gedeeltelijk gewelfd is langs de binnenkant, en een stuk oude omwallingsmuur. Opmerkelijk is dat de twee bogen in een andere stijl zijn opgetrokken: de eerste heeft een rondboog en de andere, in gotische stijl, een spitsboog.

Een paar meter verder aan je linkerkant, net voor huis nummer 214, kan je het kleine paadje met trappen oplopen naar de kapel van Sint-Stefaan. Elke vierde zaterdag van de maand wordt in deze kapel mis gevierd. Een paar jaar geleden werd de locatie van de oude kapel teruggevonden, midden in een bos. De huidige kapel, gewijd aan de heilige Stefanus, dateert van 1777. In het torentje hangt een klok uit 1502, die oorspronkelijk in de Romaanse kerk, vlakbij het kasteel, hing. Een uniek, zeldzaam feit, want in die tijd werden klokken vaak omgesmolten tot kanonnen. Naast de kapel zie je de kasteelhoeve, die boven het dorp prijkt en ook boven de Wimbe, het beekje dat 20 meter lager stroomt. Dit versterkt boerenhof werd in het midden van de 17de eeuw opgetrokken door Bernard de Harroy. Sint-Stefanus, gedood door steniging, wordt beschouwd als de eerste martelaar van het christendom. Met hem begint de heiligenverering. Ga via de trappen naar beneden.

Vroeger stond in de nis boven de deur een oud standbeeld van de heilige Stefanus. Het werd verwijderd opdat het niet gestolen zou worden. De trappen die van de kasteelhoeve naar de kapel -iets lager- leiden, bestaan uit gerecupereerde vloerstenen, enkele ervan zijn oude grafstenen. (Opgelet: privé-eigendom vanaf de trappen achter de kapeldeur). Naast de kapel zie je de kasteelhoeve, die boven het dorp prijkt en ook boven de Wimbe, de rivier die 20 meter lager stroomt. Dit versterkt boerenhof werd in het midden van de 17de eeuw opgetrokken door Bernard de Harroy.