Deze wandeling start aan de dorpskerk. Etymologisch betekent Wavreille klein moeras. Wat is de logica van deze benaming? Het grondgebied van Wavreille ligt in een kuip, eromheen een rand die lijkt op tribunes van een amfitheater, met in het westen, een insnede naar de Lesse toe en de grotten van Han. Alles is er gekloofd, overal vind je barsten, de geologie leent er zich toe. Wavreille kon een groot meer zijn geweest. De kerk in neogotische stijl werd in 1783 herbouwd en groter gemaakt door verplaatsing van het koor naar achteren en door toevoeging van een sacristie. De laatste wijzigingen dateren van 1883. In 1987 werd de kerk volledig herschilderd. Vlak ernaast ligt de oude pastorij uit 1657 (er is een Latijns chronogram) met vooraan het beeld van Onze Lieve Vrouw van Beauraing. De meeste mensen van Wavreille oefenden het beroep van steenkapper uit. Uit lokale steengroeven extraheerden ze grote blokken blauwgrijze steen met behulp van een haspel die een kabel voorttrok. Sinds 1850 werden de stenen van Wavreille gebruikt om de wegen op te hogen en de huizen van de streek te bouwen. De Sint-Pieterskerk werd gebouwd in grijze steen met blauwe aders, afkomstig uit de lokale steengroeven.